Zmierzch Izraela

Henryk Rolicki to pseudonim Tadeusza Gluzińskiego - narodowca, głównego teoretyka ONR ABC. Autor, w oparciu o źródła żydowskie, przede wszystkim o ''Historię Żydów'' Graetza, ukazuje prawdziwą historię narodu żydowskiego, od czasów biblijnych do okresu poprzedzającego wybuch II wojny światowej. Jest to lektura obowiązkowa dla wszystkich interesujących się problematyką żydowską. Pierwsze wydanie książki ukazało się w roku 1932.

Trzecie wydanie, które jest podstawą obecnego reprintu pochodzi z 1933 roku.

We wstępie "Od Autora" możemy przeczytać:

"Informowanie aryjczyków o żydach, o ich przeszłości i teraźniejszości stało się niemal wyłącznym przywilejem samych żydów. Pouczając o sobie otoczenie, wśród którego żyją, nie mogą i nie starają się uniknąć jednostronności, tendencyjności, a częstokroć nie gardzą świadomym fałszem. Już powierzchowna obserwacja wskazuje, a głębsze studjum potwierdza, że wymagania ich pod adresem rzetelności i prawdziwości podawanych faktów, ich oświetlenia, wyprowadzanych z nich wniosków są rażąco różne od tych wymogów, jakie my zwykliśmy stawiać prawdzie naukowej. Już Majmon Majmo-nides, filozof żydowski, zwany przez żydów "drugim Mojżeszem", dopuszczał istnienie w dziełach naukowych "sprzeczności pozornej". Ma ona miejsce wtedy, gdy autor z całą świadomością zawarł w swem dziele sprzeczności, czyli pomieścił w niem sądy prawdziwe i fałszywe, wyłączające się wzajemnie, a to z tego powodu, że istotnej prawdy nie chciał lub nic mógł wyjawić. Mamy tu więc do czynienia z uprawnioną metodą fałszowania prawdy i mistyfikowania czytelnika. W tej metodzie celowali przed Majmonidesem żydzi aleksandryjscy, a i przed nimi ta metoda nie była także obca pisarzom żydowskim.

W ten sposób dzieje żydostwa, pisane przez żydów na użytek aryjczyków, a także na użytek własnego ludu, przedstawiają obraz w istocie swej fałszywy; nawet prawdziwe fakty otoczone są mgłą szczegółów nieprawdziwych i oświetlone celowo. "Pozorne sprzeczności" utrudniają zrozumienie i wykrycie prawdy.

Styl książek, w których żydzi piszą o sobie, czy dla siebie, wymaga specjalnej lektury. Trzeba wmyśleć się w jego właściwości, bo pierwsze wrażenie, jakie odnosi czytelnik, jest z reguły fałszywe. Mamy tu bowiem do czynienia z t. zw. stylem rabinicznyrn, którego celem jest zakryć prawdę dla niewtajemniczonych w ten sposób, by

te same zdania znaczyły dla jednych jedno, dla innych drugie. W tych warunkach czytanie staje się chwilami odcyfrowywaniem rebusów.

Dwa czynniki ułatwiają żydom ukrywanie prawdy pod zasłoną tajemniczości: rola ustnej tradycji w ich nauce i właściwości języka hebrajskiego.

Tekst spisanych ksiąg żydowskich nie jest nigdy niezmienny. Spisanie - to tylko środek pomocniczy dla ułatwienia w posługiwaniu się tradycją. To też teksty ksiąg, zawierających dziejową mądrość narodu izraelskiego, ulegają w ciągu wieków ustawicznym zmianom. Każdy mędrzec, uczony w Zakonie, komentuje je w myśl potrzeby teraźniejszości, dopisuje coś, coś opuszcza, coś zmienia. Nie uchodzi to bynajmniej za fałszowanie; jest to raczej twórcza rola pretora wobec prawa rzymskiego, a więc uprawniona interpretacja, uzupełnianie i poprawianie tekstu i przepisów.

Język hebrajski daje wdzięczne pole do wieloznacznego wyrażania myśli. Jak inne języki wschodnie, lubuje się w obrazach allego-rycznych, zastępujących ścisłe rozumowanie, a nadto właściwa pisownia jego pozbawiona jest samogłosek. Jakże łatwo więc jedno zdanie czytane może być w wieloraki sposób! Jest to pismo, które dla piszących stylem rabinicznym, pełnym "pozornych sprzeczności", jest znakomitym, tajnym szyfrem.

Nie sposób się dziwić, że tak spisaną wiedzę można przez wieki z powodzeniem ukrywać przed okiem niepożądanych ciekawców i zachować jedynie dla wtajemniczonych. Wtajemniczenie siaje się pracą, zajmującą całe życie. Stąd ważność i znaczenie szkół rabinicznych w życiu żydostwa.

Aryjski badacz nie dostąpi wtajemniczenia. Ci, których wtajemniczono dobrowolnie, jak np. Pico delia Mirandola w czasach odrodzenia, dowiedzieli się tylko tego, co zechcieli im dać ich przewodnicy.

Badający żydostwo musi sięgnąć po inną broń. Musi uzbroić się W logikę, której narzędzia dali nam już ojcowie naszej cywilizacji, starożytni Grecy i Rzymianie. Zestawiając fakty, musi szukać rozumem ich ukrytego wewnętrznego sensu. Musi trzymać na wodzy wyobraźnię i temperament, by nie poniosły go na manowce. Musi wreszcie mieć tę odwagę, która sprawia, że raczej przyzna się do niewiedzy, niż pozwoli sobie wyrazić stanowcze zdanie w przedmiocie, którego nie poznał.

Nie wolno mu się zarazić od pisarzy żydowskich kultem dla "pozornej sprzeczności", ani zachwytem dla "stylu rabinicznego". Czytelnik aryjski pragnie przedewszystkiem prawdy i to pragnienie jest ostoją naszej cywilizacji. Tej prawdzie - w wymiarach, na jakie mnie stać - chcę służyć niniejszą książką."

Spis treści Od Autora I. Historia w życiu żydostwa II. Zamierzchłe dzieje Izraela III. Reformy Ezdrasza i Nehemiasza IV. Pod władzą Egiptu i Syrii V. Rzym i zburzenie Jerozolimy VI. Powstania. Sanhedryn. Talmud palestyński VII. Żydzi a rozstrój cesarstwa rzymskiego VIII. Chrześcijaństwo a żydzi IX. Babilonia i Talmud babiloński X. Narodziny Islamu XI. Rozkwit żydostwa w Hiszpanii XII. Mojżesz Majmuni. Kabaliści. Księga Zohar XIII. Ruchy sekciarsko-rewolucyjne w średniowieczu XIV. Marrani. Inkwizycja. Wypędzenie żydów z Hiszpanii XV. Próby ratunku. Św. Inkwizycja w Portugalii XVI. Wpływy żydowskie na ruch humanistyczny XVII. Początki Reformacji XVIII. Wybuchy rewolucyjne XIX. Przeciwreformacja. Żydzi w Turcji. Amsterdam XX. Polska schronieniem dla żydostwa XXI. Reformacja w Polsce XXII. Wojna trzydziestoletnia XXIII. Neutralność Polski. Bunt kozacki XXIV. Rewolucja Cromwella. Manasse ben Izrael. Baruch Spinoza XXV. Sabbataj Cwi Mesjaszem XXVI. Potop XXVII. Tajne związki. Symbole, hierarchia i rytuał wolnomularstwa XXVIII. Kabała a wtajemniczenie masońskie XXIX. Podział rytów masońskich XXX. Wolnomularstwo a żydzi XXXI. Filozofia, etyka i hasła wolnomularstwa XXXII. Mojżesz Mendelssohn. Rewolucja Francuska i jej skutki XXXIII. Żydzi w Polsce za Sasów XXXIV. Chasydyzm XXXV. Tajemnica Chachama Franka XXXVI. Żydzi a upadek Polski XXXVII. Żydzi a niepodległość Polski XXXVIII. Rządy finansjery żydowskiej XXXIX. Cele socjalizmu XL. O syjonizmie XLI. Finansjera żydowska a bolszewizm XLII. Kryzys duchowy XLIII. Kryzys gospodarczy XLIV. Perspektywy Bibliografia