Historia reformy protestanckiej w Anglii i Irlandii

Dzieło to – jak napisał we wstępie prof. Jacek Bartyzel – znakomicie udokumentowane, stanowi wstrząsający opis barbarzyńskiego wandalizmu protestanckiej rewolucji, którego ofiarą padły bezcenne sprzęty liturgiczne i dzieła sztuki; gigantycznej grabieży, której cenę zapłaciły tysiące biedaków, zepchniętych teraz w otchłań beznadziejnej nędzy, a przede wszystkim zapaści duchowej wskutek utracenia dostępu do autentycznych narzędzi łaski. (…) Cobbett dostarcza niezbitych dowodów na to, że istotą każdej rewolucji – więc protestanckiej również – są zbójeckie Ťprzekształcenia własnościoweť, na których tuczą się grabieżcy i ich potomkowie. (…) Atoli Cobbett (…) Podejmuje też odważną apologię wiary katolickiej i katolickiego Kościoła, zrośniętego z historia Anglii przez osiem stuleci przez katastrofą”. A najdziwniejsze jest to, że autor książki był, przynajmniej formalnie, całe swe życie protestantem. Gdzieś głęboko w duszy, o czym świadczy jego książka, nosił przekonanie, że to katolicy jednak mają rację, ale nie miał siły czy sposobności dokonać oficjalnej konwersji.

Książka godna przeczytania, szczególnie dziś, czyli w czasach szalejącego ekumenizmu i fałszywej teorii, iż wszystkie drogi (czytaj – wyznania) prowadza do nieba.