Mam pytanie? Felietony z lat 2013-2015

Książka „Mam pytanie” to zbiór cotygodniowych felietonów Jerzego Biernackiego, publikowanych w ostatnim trzyleciu istnienia tygodnika „Nasza Polska”, w latach 2013-2015. Zbiór felietonów wyselekcjonowanych w pewnym stopniu, które jednak – jak pisze autor we wstępie – stawiały duży opór przeciwko tej selekcji. Felietony te były oparte – jak sam tytuł książki wskazuje – na zadawaniu różnorakich pytań dotyczących, najogólniej mówiąc, życia publicznego w Polsce, chociaż nie brak tu tematów związanych także z zagranicą, ale raczej tylko tą bliższą (Niemcy, Rosja, Ukraina), jak również problematyki uniwersalnej, na przykład w felietonie „Czy bliski jest koniec świata?”. Naturalnie, pytania zadawane są po to, by próbować na nie odpowiedzieć i w tych odpowiedziach kryje się główna treść tych krótkich, zazwyczaj nie dłuższych niż dwustronicowych, tekstów. Polityka i moralność, postawy ludzkie, zasady uczciwości i postępki nieuczciwe, sądy i przesądy – to ich tematyka.

Większość zachowała swoją aktualność (czego autor nie przewidywał), część jest tzw. „powtórką z rozrywki” (a raczej z traumy) słusznie minionych rządów PO-PSL, które warto czytać z nieodstępnym uczuciem radości, że to się wreszcie skończyło (i szybko nie wróci), część wreszcie okazała się ponadczasowa. Czytelnicy sami to z łatwością zauważą. Wystarczy przytoczyć kilka tytułów – pytań: „Jak to jest w państwie prawa?” (skoro wszystkim wiadomo, że były prezydent ukradł tysiące dokumentów państwowych i pozostaje bezkarny), „Czy jesteśmy kondominium niemiecko-rosyjskim?” (to znaczy czy byliśmy nim w latach rządów PO-PSL), „Dlaczego nie chciałbym być Niemcem ani Rosjaninem?”, „Czy PSL jest potrzebne polskiej wsi?”, „Czy Polska jest „obcym ciałem” w świecie Zachodu?”, „Kto w maju (2015 roku) zostanie prezydentem kraju?” (gdzie autor przewidział zwycięstwo Andrzeja Dudy, gdy dawano mu 12 proc. poparcia), „Czy Polacy potrafią grać drużynowo?”, „Czy wrzaski opozycji i mediów zaszkodzą „dobrej zmianie?” (ostatni, z grudnia 2015 roku).

Jak widzimy po dwóch latach od zwycięskich wyborów, Prawo i Sprawiedliwość niezwykle łagodnie traktuje poprzednią ekipę, mimo że ta narobiła tyle niewybaczalnych szkód. W tej książce natomiast mamy do czynienia z ostrzejszymi ocenami i osądami, ale wyrażanymi, jak się zdaje, w zgodzie z poczuciem sprawiedliwości, bliskim dużej części samodzielnie myślących Polaków.